14.2.14

Ηλία, ριχ'το!



Μια μέρα, κατά τις 5 το πρωί και μετά από 5 τζιν, βρέθηκα με ένα φίλο μου σε ένα επαρχιακό καφέ - μπαρ, ξέρετε, από αυτά τα μαγαζιά που το πρωί σερβίρουν καφέ με συνοδεία ραδιοφώνου και το βράδυ μπόμπες με συνοδεία σκυλάδικου. Και επειδή όταν πίνω, είναι μία από τις 2 ώρες που το μυαλό μου στροφάρει πολύ (η άλλη είναι όταν κάνω το number 2) αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να πω τις σκέψεις μου γιατί είμαι κόκκαλο, αποφάσισα να γράψω για αυτό που βίωνα: την καψούρα.

Οι Έλληνες, μέσα στα άσχημα που έχουμε, έχουμε και το εξής: θέλουμε να κατοχυρώνουμε τα πάντα ως δικά μας, ως ελληνικά, γιατί κάποτε ήμασταν πρωτοπόροι - και το κάποτε είναι πριν 3000 χρόνια περίπου. Έτσι λοιπόν και η καψούρα είναι ένα συναίσθημα ΠΟΠ, μια κατάσταση αμιγώς ελληνική. Διάφορες φορές έχω ρωτήσει τους αλλοεθνείς φίλους μου πώς εκτονώνονται όταν είναι πονεμένοι και είχαν πει το απλό "καθόμαστε σπίτι και ακούμε sad music". Sad music, δηλαδή Portishead, The National, Radiohead, τέτοια πράγματα. Η διαφορά μας με τον υπόλοιπο κόσμο είναι ότι εμείς βιώνουμε τα αισθήματά μας λίγο πιο μπρουτάλ, όπως και οτιδήποτε συμβαίνει στην καθημερινότητά μας. 

Για τη γιορτή των ερωτευμένων λοιπόν, βρήκα τα πιο καψούρικα, τα πιο πονεμένα τραγούδια και τους ανθρώπους που τα ακούνε.

Οι λαϊκιές



Είναι κορίτσια του λαού. Ξανθό μαλλί, τσίχλα, νύχι απειλητικό για τη σωματική ακεραιότητα του άλλου. Κυκλοφορούν στο Περιστέρι, στον Κορυδαλλό και το Γκάζι, όταν πίνουν πολύ καταλήγουν στα Επείγοντα Ορθοπεδικής γιατί το άτιμο το τακούνι δεν μπορούν να το περπατήσουν και μπουζουριάζονται στα σκαλιά για την τουαλέτα.


Κάθε ξανθιά τσιχλομασούσα ύπαρξη που σέβεται τον εαυτό της έχει ταυτιστεί με το Κατερινάκι σε συζητήσεις στο what's app και στο κομμωτήριο ότι δεν υπάρχουν άγγελοι, άντρες, μάγκες, πρίγκηπες, πλούσιοι κτλ. Γι'αυτό και όταν μπαίνει αυτό το τραγούδι πετάει με νταλκά τη γόβα και σηκώνει χέρι ψηλά, με προσοχή μην ανέβει πολύ το τοπάκι και φανεί το Pretty Bra.

Η Νατάσα θεωρείται πλέον έντεχνη, αφού βγαίνει και με το Ρόκκο στις πίστες, αλλά τα παλιά της είναι τοπ αξία. Εδώ ταυτιζόμαστε με την ηρωίδα που είναι το τρίτο πρόσωπο, ή ο άλλος είναι το τρίτο πρόσωπο, κάπου υπάρχει ένα τρίτο πρόσωπο πάντως και η Νατάσα υποφέρει. Μετά τον χωρίζει και τραβάει λοιπόν σε όλα μια κόκκινη γραμμή, γενικά το Νατασάκι έχει δώσει πολλά στο ελληνικό πεντάγραμμο.

Από το live που βγαίνει η Πάολα κόκκαλο απ'τις σκόνες, γύρω στα 40 κιλά, με μαλλί έτοιμο να πέσει κάτω και απευθύνεται σε ένα Βασίλη που "σε 10 λεπτά θα 'χεις φύγει Βασίλη". Δεν ξέρω αν υπάρχει studio version από αυτό, μετά η Πάολα έγινε μούσα του Μητρόπουλου και τέτοιο διαμάντι δεν ξανάπε.

Καταπληκτικό τραγούδι, το συρίττον "σ" της Άντζελας σε συνδυασμό με το βαμμένο killer νύχι, δίνουν άλλη διάσταση στη γυναικεία ανταγωνιστικότητα που πρεσβεύει αυτό το τραγούδι. Όλο το νόημα βρίσκεται στο "θέλω να 'ρθω να σε αρπάξω από την άλλη" γιατί στη λαϊκή συνείδηση οι γυναίκες είναι αρπακτικά που θέλουν να βρουν τον άντρα τον καλό και να τον αρπάξουν για παντρειά.

Αυτό είναι το τραγούδι της ανάκαμψης, αυτό που η λαϊκιά φυσικά και θα πετάξει τη γόβα και θα ανέβει στο τραπέζι, αλλά θα το κάνει με μπρίο, διότι θα κάνει ό,τι της αρέσει και όχι ότι της επέβαλλε ο πρώην, όπως π.χ. να μη σουφρώνει τόσο τα χειλάκια της στις selfies. Η Πίτσα έχει πει ύμνους πάντως, θα μπορούσε να μπει λίγη Πίτσα και στις επόμενες κατηγορίες.



Οι λαϊκοί




Είναι διαφορετική κατηγορία απ'τις λαϊκιές γιατί είναι άντρες. Πολύ άντρες. Άντρες με πουκάμισο καρό και μαλλί Miley Cyrus (ξούρα στο πλάι και λίγδα στην τρίχα την καμμένη απ'την ισιωτική) που καταρρίπτουν το παλιό πρότυπο "τρίχα - καδένα" του κάγκουρα, αν και το μαύρο πουκάμισο 3 κουμπιά ανοιχτό δεν φεύγει ποτέ από τη μόδα. Είναι άντρας ρε φίλε, παλιάς κοπής και τίμιος και η άλλη καριόλα απ'τις γνωστές, που ψάχνει λούσα και πιστωτικές, ενώ μέχρι και την μπέμπα του πήραν μ'αυτή την κρίση (τη BMW, όχι την κόρη) και πού να την πάει βόλτα με το Atos του μπαμπά.


Το ύψιστο αντρικό τσιφτετέλι και με τον όρο αυτό εννοούμε το χορό που ο μεθυσμένος τύπος σηκώνεται τρεκλίζοντας με ένα τσιγάρο στο στόμα και ένα στο αυτί, σκύβει κεφάλι, σηκώνει χέρια ψηλά και τα κουνάει, άρρυθμα συνήθως με το υπόλοιπο σώμα. Μέση δεν σπάει, θα τον πούνε αδερφή.

Ανεξαρτήτως που πλέον τα χέρια του Σφακιανάκη κάνουν μονίμως Heil, κάποτε ο "Άρχοντας" είχε πει καψούρες. Το είχε αποδώσει έκτακτα και το Λιτσάκι το Γιαγκούση στην Άννα, τότε που ήταν με τον Γιάννη τον Καραλή power couple της Αμφιάλης, α λα Beyonce - Jay-Z και περνούσαν χρόνια δόξας.

Όταν ο Βασίλαρος μπορούσε να πάρει αθόρυβα αναπνοές, ξεκινούσε με σόλο μπουζούκι και μετά "άπονα σε λεηλάτησαν καρδιά μου οι τόσες οι αγάπες". Βασίλαρος, ο Johnny Cash της Ελλάδας.

Ψέματα, αυτός είναι το καλό παιδί που καμία δεν τον εθέλει γιατί έχει τα κιλάκια του και αγαπάει αληθινά και αβίαστα. Το λιώμα σε γκρεμό του τίτλου ανταποκρίνεται φυσικά και στην πραγματικότητα, καθώς αυτός ο τύπος άντρα είναι σίγουρο ότι θα πιει το Βόσπορο και θα πάρει το αμάξι να γυρίσει σπίτι και μαζί θα πάρει έναν κάδο, μια πινακίδα, τρια δεντράκια, ένα φράχτη και μια γάτα.

Όσο ζω, Μαζώ, όπως κομψά έθεσε η φίλη Ναταλί.


Οι εναλλακτικοί


Γενικά δεν ακούνε ελληνικά. Δεν είναι πολύ σε φάση καψούρας, γιατί θεωρούν ότι αντιπροσωπεύει ό,τι χειρότερο μας χαρακτηρίζει ως φυλή και προτιμούν στις downiles να ακούνε Radiohead και Kate Bush. Κάποιες φορές παρασέρνονται και παίζουν λίγο το πόδι στο ρυθμό του Μαζωνάκη, μόνο και μόνο για την καλτ αξία του πράγματος και επειδή ο Μαζώ είναι πανανθρώπινος και φυλές δεν γνωρίζει.



Είναι το πιο καψούρικο τραγούδι του κόσμου και δεν θέλω να μιλήσω άλλο γι'αυτό. Next.

Ο Κωνσταντίνος Βήτα στην Άγρια Χλόη φτιάχνει μουσική για τους νοσταλγούς των Στέρεο Νόβα και για αυτούς "του εντέχνου". Με μια κιθάρα και φωνή να σπάει, φτιάχνει επίσης και ένα από τα πιο όμορφα τραγούδια που, δεν ξέρω αν λέει για αγάπη ή έρωτες ή τα συναφή (γιατί μόνο την Άντζελα ερμηνεύω πένα) αλλά σε ανατριχιάζει.

Η πιο σπουδαία φωνή της Ελλάδας, αν δεν είχε καεί τόσο με τα ναρκωτικά, πράγμα που ίσως γι'αυτό να την κάνει τόσο δημοφιλή σ'αυτούς τους κύκλους, επειδή δεν ήταν ποτέ clean cut αλλά πονούσε τόσο πολύ στα κομμάτια της. Το είχε πει και η Πάολα εξαίσια, σαν να αλυχτάνε ταυτόχρονα όλα τα σκυλιά της Ελληνικής Φιλοζωϊκής Εταιρείας.

Αυτό είναι το κομμάτι του μερακλή κουλτουριάρη, που θα χτυπήσει το πόδι στο πάτωμα και θα πετάξει και λίγο το μπεγλέρι γιατί "τα λόγια σου τα ψεύτικα φαρμάκι κι αγωνία". Θα γελάσει λίγο μαγκιόρικα, θα μισοκλείσει το μάτι και θα κάνει απόπειρα να τραγουδήσει αλλά θα ξεχάσει τα μισά λόγια γιατί, είπαμε, γενικά δεν ακούει ελληνικά.

Η δικαιολογία των εναλλακτικών να ακούσουν Στανίση είναι ο Σταμάτης Κραουνάκης. Η Κατερινάρα παραδίδει μαθήματα νταλκά και τη φαντάζεσαι σε ασπρόμαυρο σκηνικό μες στο πλήθος, χωρίς βυζί έξω και με το στόμα στραβό να ερμηνεύει. Oh wait, το βιντεοκλίπ είναι έτσι.

Οι νταλκαδιάρηδες


Ή drama queens όπως έλεγαν και στο χωριό μου. Είναι μια κατηγορία ανθρώπων που γουστάρει να πονάει, να πίνει, να καπνίζει, να κοιτάει μελαγχολικά το κενό και να σκέφτεται παραπρώην γιατί όλα καλά με τους νυν, αλλά αυτό το τραγούδι το άκουγε μαζί του/της σε εκείνες τις διακοπές στα Κουφονήσια που τότε δεν ήταν in και είχαν πάει οι δυο τους με το σκυλί και είχαν ψιλοχωρίσει επειδή "στο 'λεγα ότι δεν έπρεπε να είχαμε πάρει το σκυλί".

Βαρύ κομμάτι, η Μοσχολιού το δικαιώνει σε σύγκριση με τη Βέμπο ας πούμε, αν καταφέρεις να διώξεις την εικόνα της Βικάρας να κλαίει απαρηγόρητη τότε που έχασε ο Κωστάκης από το πουθενά, μετά τις δηλώσεις του επίτιμου. Βικάρα drama queen κι αυτή.

Το βάζει στο ipod κάθε φορά που πάει Θεσσαλονίκη γιατί κάποτε είχε έναν έρωτα στο Θερμαϊκό, ο οποίος δεν ευδοκίμησε. Συνοδεύεται από δηλώσεις με νόημα, τύπου "Τα καλύτερα παιδιά έχει η Θεσσαλονίκη.. και τα μεγαλύτερα απωθημένα" ή "Μου πήγαινε πολύ ο Βορράς κάποτε" και, φυσικά, βλέμμα στο άπειρο και αργή τζούρα.

"Ένα σου σημάδι μόνο" αλλά όταν σου άφηνε σημάδια στο λαιμό ξεκινούσε η γκρίνια, "πάλι θα πηγαίνω δουλειά με το ζιβάγκο, τόσες φορές στο 'χω πει".

Ξανθόπουλος. Τέτοιο πόνο και παραίτηση απ'τη ζωή δεν βιώνει ούτε η λευκή υπηρέτρια της Beyonce, ξέρετε, εκεί που σκύβει για να πιάσει την πετσέτα στο βίντεο του "Partition". Ακόμα και η μάνα μου δεν μπορεί να το ακούει και το λέει "νεκροτράγουδο", γενικά η μάνα τα λέει πριν από σένα για σένα.

Το είχε πει και η αξεπέραστη Diamanda Galas, με ένα αξάν λίγο περίεργο. Μπορεί το "Δίχτυ" να το έχεις τραγουδήσει περισσότερο, στο "Καίγομαι Καίγομαι" όμως κάθεσαι σοβαρός σοβαρός σαν τη σκηνή που τη δείχνει να τραγουδάει και πάλι κοιτάς κενό, αργή τζούρα απ'το τσιγάρο, "τι κομματάρα ρε φίλε" στον κολλητό που έχει βάλει κρυφά Nine Inch Nails στο iphone. H Diamanda επίσης έχει ερμηνεύσει καταπληκτικά και Μαρινέλλα.

Οι queers



Αυτά με τα οποία θα πονέσουν τα αγόρια που τιμάνε το γκλίτερ τους. Ανάμεσα στην Amanda Lear και στη Lady Gaga πάντα υπάρχει θέση για μια Καίτη, μια Άννα, μια Δέσπω. Συνήθως εντάσσεται στο πνεύμα του guilty pleasure, αλλά ας μη γελιόμαστε, guilty pleasure είναι αν το ακούσεις δυο φορές το χρόνο, όχι την ημέρα. Οι λαϊκότεροι εξ' αυτών αποθεώνουν το συνδυασμό μπότοξ - εξτέ - λαμέ, πιο απενοχοποιημένα και από τη σεξουαλικότητά τους διότι η Άννα θα σε δεχτεί για αυτό που είσαι, η κοινωνία όχι.


Αδικημένο track, βαθιά 90's, Καίτη Γαρμπή δεύτερη (γιατί ακόμα και όταν ήταν πρώτη στα charts, συνέχιζε να είναι δεύτερη). Η Καίτη ερωτεύεται προφανώς τον Μπάτμαν και δεν θέλει να σώσει την ανθρωπότητα, αγάπη θέλει να δώσει και τρυφερότητα.

Κομψοτέχνημα. Από τον αμανέ στην αρχή, μέχρι το αποκορύφωμα - σχεδόν στριγκιά - "βάλτε φωτιά και κάφτε τα". Η Απόλυτη είχε ανακαλύψει το Βιετνάμ πολύ πριν τον Παντελή Βούλγαρη και, αν δεν γούσττταρε (με το παχύ το Τ, το Βισσέικο) να κάνει θέατρο φέτος, θα έκαιγε τα μαγαζιά.

Η Νατάσα είναι το νέο gay icon. Σοβαρά, δεν υπάρχει άνθρωπος της κοινότητα που να μην τη σέβεται έστω. Και αν τα καινούργια της κομμάτια αμφισβητούνται, ο all time classic στίχος "είχα πει πως θα αλλάξω και όσο αλλάζω σου μοιάζω" σε ταρακουνάει μήπως γίνεσαι όντως τόσο αντιπαθητικός.




"..στο απόσπασμα να πάω". Picture this τώρα: Μαρινέλλα με τσιτωμένο δέρμα, με μόνιμο πια χαμόγελο τζόκερ, ξανθιά περούκα και γουναρικό να πηγαίνει στο απόσπασμα και να της βάζουν φωτιά. Ιδού, η επόμενη Supreme.

Το βίντεοκλιπ με το καπέλο και το σατέν πουκαμισάκι έχει σημαδέψει τα παιδικά μου χρόνια. Το κομμάτι έχει φαν κλαμπ σε όλα τα στρατόπεδα, δηλαδή και στο Βανδικό και στο Βισσικό, πράγμα που σημαίνει ότι η ελληνική γκέι κοινότητα έχει ψυχούλα και δίνει, πρώτον, και, δεύτερον, χωρίζεται ακόμα σε "Βανδικούς" και "Βισσικούς".

Η λίστα είναι απλά ενδεικτική και το stereotyping δεν έχει σκοπό να προσβάλει κανέναν. Συμπληρώσεις/ διορθώσεις καλοδεχούμενες.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου