Λίγο η ζέστη, τα λόγια του παπά, το κορμί, το αλάτι, τα άσπρα πουλιά, θυμηθήκαμε τα τραγούδια που ακούγαμε τα καλοκαίρια που πέρασαν. Μπορεί να μην τα βάλαμε ποτέ από μόνοι μας στο mp3 player ή στο walkman, εκτός από συγκεκριμένες περιστάσεις που θέλουμε να ξεχάσουμε, αλλά ξέρουμε απ' έξω μέχρι και τα "oooh", τα "oh yeah" και τις ανάσες των τραγουδιστών. Τραγουδιστών που η καριέρα τους κόπηκε απότομα, αλλά θα τους θυμόμαστε πάντα ως τον τάδε που "έλεγε αυτό ρε συ, θυμάσαι που το ακούγαμε ΣΥΝΕΧΕΙΑ τότε;".
Συνοπτικά, οι τουμπανέιρος αδερφοί Fairbrass ήταν πολύ σέξι για: το Μιλάνο, τη Νέα Υόρκη, την Ιαπωνία, την αγάπη τους, το αυτοκίνητό τους, το καπέλο τους, το πάρτι σου, τη γάτα τους και, τελικά, το ίδιο τους το τραγούδι. Παρ' όλα αυτά, κατάφεραν και έφτασαν στο νο.1 της Αγγλίας το καλοκαίρι του 1991 και της Αμερικής το χειμώνα του επόμενου χρόνου. Το campy disco anthem σάμπλαρε Jimi Hendrix, κάτι που προφανώς έκανε το θρύλο της ροκ να στριφογυρνάει στον τάφο του, αλλά μας έμειναν τα δικτυωτά φανελάκια των αδερφών (ο αδερφός - των αδερφών, μην παρεξηγηθούμε)
Σπάνιο για μπαλάντα να γίνει το χιτάκι του καλοκαιριού, αλλά τα κορίτσια το κατάφεραν το καλοκαίρι του 1993 και έγιναν #1 σε πολλές χώρες της Ευρώπης. Στην Αμερική έφτασαν μέχρι το #14 και στην Αγγλία μέχρι το #2. Έτσι γλυκάθηκε και η Linda Perry και αποφάσισε να αφήσει τις υπόλοιπες 3 για να ακολουθήσει σόλο καριέρα, κάτι που δεν ευέδωσε μέχρι το 2001 που εκτέλεσε χρέη συνθέτριας και παραγωγού για την Pink, την Aguilera, την Gwen Stefani, τη Jewel, τη Celine Dion και άλλους πολλούς. Ένα κορίτσι που βρήκε το δρόμο του.
Από το καλοκαίρι του 1997 έχεις δύο πράγματα να θυμάσαι: το πού ήσουν και τι έκανες όταν πέθανε η Πριγκίπισσα Νταϊάνα και το "Barbie Girl". Και σίγουρα ξέρεις απ' έξω το ρεφρέν. Και οπωσδήποτε το έχεις τραγουδήσει για κάποια ξανθιά σκυλογκόμενα με τόνους σιλικόνης και υαλουρονικού. Εγώ πάντως το ήξερα απ' έξω, είχα και το cd αυθεντικό και είχα ανακαλύψει 4-5-6 ωραία τραγουδάκια το ήξερα όλο απ' έξω. Μετά έβγαλαν το Cartoon Heroes (και αυτό το ξέρω απ' έξω) και μετά το χάος. Διαλύθηκαν το 2001 για να κάνουν πανηγυρικό reunion το 2007 με το "Playmate to Jesus" που είναι αρκετά what the fuck για sequel σε κομμάτια τύπου "Dr. Jones" και "My Oh My!".
Ψέματα. Τρία πράγματα θυμόμαστε από το καλοκαίρι του 1997, το τρίτο είναι το "Tubthumping", τραγούδι που κανείς δεν ξέρει με τον τίτλο του, αλλά όλοι το γνωρίζουν ως "I get knocked down", όπως αρχίζει το ρεφρέν. Παρ' όλο που είχαν μία μόνο μεγάλη επιτυχία στο ενεργητικό τους, το αναρχο - pop γκρουπάκι συνέχισε να δίνει το παρών στα μουσικά δρώμενα, και μάλιστα είδε φέτος ξανά τα φώτα της δημοσιότητας, όταν κυκλοφόρησε EP αφιερωμένο στην μακαρίτισσα τη Thatcher. Το EP με τον απλό τίτλο "In Memoriam: Margaret Thatcher" ήταν έτοιμο από το 2005 και οι ίδιοι είχαν ανακοινώσει ότι θα το κυκλοφορούσαν όταν θα πέθαινε πραγματικά η πρώην πρωθυπουργός, όπως και έγινε. Αυτό που μου έχει μείνει από αυτούς πάντως, είναι η καταπληκτική ska διασκευή τους στο "Bella Ciao" και σκεφτείτε ότι τη σιχαίνομαι γενικά τη ska.
Η γιαγιά μου, βέρα Λιβαδείτισσα, το λέει "Μακαρένια" μεν, το χορό τον ψιλοξέρει δε. Όλος ο κόσμος ξέρει το χορευτικό, που το 1996 στοιχιζόμασταν να κάνουμε στα παιδικά μας πάρτυ. Την αρχή έκαναν τα κορίτσια και μετά συνεχίζαμε λίγο πιο ντροπαλά τα αγοράκια, αν και πάντα η "Μακαρένα" ήταν ένα κοριτσίστικο παιχνίδι, το οποίο προκαλούσε τα αγόρια, τύπου "κοίτα, περνάμε ωραία, δεν είναι για σένα", το οποίο μετά θα γινόταν "κοίτα, έχω βυζιά, δεν είναι για σένα". Δεν έχω πολλά να πω για το συγκεκριμένο κομμάτι, στρογγυλοκάθησε στην κορυφή των τσαρτ για καιρό και, μάλιστα, στο Hot 100 της δεκαετίας 1990 - 1999 ήταν στο #2. Αλήθεια, τι σκεφτόμασταν το 1996;
Όσοι είστε λίγο πιο.. εχμ.. ώριμοι, θα θυμάστε τους Hanson, τα τρία νεαρά αδέρφια που συναγωνίζονταν στο λιγδωμένο μαλλί. Οι Hanson, λοιπόν, το καλοκαίρι του 1997, έκαναν το μεγάλο μπαμ με το "¨MMMbop" και το catchy as hell ρεφρέν του, το οποίο οδήγησε τα αδέρφια στη δόξα και σε φωτογραφήσεις σαν αυτήν:
Υπερκομμάταρος το "The Boy Is Mine", το ξεμάλλιασμα δηλαδή ανάμεσα στην Brandy και τη Monica για ένα αγόρι. Από τα λίγα κομμάτια - μπαλάντες που καταφέρνουν να γίνουν επιτυχίες μες στη λαλάκα, ξεχώρισε τόσο για τον κατινίστικο στίχο "I'm sorry but you seem to be confused", όσο και για το βιντεοκλίπ που πρεσβεύει το "γυναίκες ενωμένες, ποτέ νικημένες" και φέρνει τις δυο ερμηνεύτριες μαζί στην πόρτα του αλήτη για να λογαριαστούν face to face. Tην απιστία πολλοί αγάπησαν, τον άπιστο κανείς.
Αλήθεια τώρα, μπορείς να πάρεις στα σοβαρά ένα γκρουπάκι που λέγεται Baha Men; Ή μήπως μπορείς να πάρεις στα σοβαρά ένα τραγούδι που χρησιμοποιεί το "Who, who, who who" για να θυμίσει γαύγισμα σκυλιών; Όχι ότι γράφτηκε για να το πάρουμε στα σοβαρά, αλλά έφτασε μέχρι το #2 των Βρετανικών τσαρτ και κέρδισε Grammy για "Best Dance Recording", κάτι που αποδεικνύει ότι τα Grammys δεν είναι σοβαρά βραβεία.
Θα σας πω μια ιστορία για το πόσο χίψτερ είναι ο πατέρας μου. Ιταλία, 2002 καλοκαίρι, διακοπές με γονείς, ξενοδοχείο πριν κατέβουμε για πρωϊνό, ένα βιντεοκλιπάδικο έπαιζε το "Asereje", τεράστια επιτυχία τότε στην Ιταλία. Ο πατέρας μου ενθουσιάστηκε με τις Las Ketchup και το ίδιο μεσημέρι πήρε αυθεντικό το σινγκλ (γιατί τότε ακόμα είχαμε dial up) από τα Virgin Megastores, αν θυμάμαι καλά. Και μετά από λίγες εβδομάδες γίνεται το μπαμ στην Ελλάδα με τις τρεις πανάσχημες Ισπανίδες , τους ακαταλαβίστικους αλλά τόσο catchy στίχους (Ρακατάνγκα!) και το χορευτικό - Μακαρένα της νέας χιλιετίας. "Some will call it chuleria" αλλά εγώ θα το πω κομματάρα.
Τσουλερία η Blu Cantrell που έβαζε το λιπγκλος με το βυτίο στο βιντεοκλίπ του "Breathe", το οποίο ήταν huge το καλοκαίρι του 2003 στην Ευρώπη. Λίγο πιο ρέγγε ήταν η ορίτζιναλ εκδοχή από το ρεμίξ που είχε τον Sean Paul στα κρέντιτς, ο οποίος επίσης σάρωνε τότε, μέχρι και με την Beyonce είχε συνεργαστεί. To highlight ήταν φυσικά το βιντεοκλίπ το οποίο, παρ'ότι μίνιμαλ γαλάζιο και λευκό, είχε ως πρωταγωνιστή το make up της Blu το οποίο φτάνει για να καλύψει τα σπυράκια όλων των λυκειόπαιδων της Λιβαδειάς και το combo "έντονο μάτι - χείλη στο χρώμα του δέρματος" που ενέπνευσε γενιές και γενιές κοριτσιών του Κορυδαλλού. Και την Τζούλια.
Από τα τραγούδια που ακούστηκαν όσο λίγα το καλοκαίρι του 2003. Ξεκίνησε από τη Γερμανία και απλώθηκε σε όλη την Ευρώπη σαν ιός, ο ιός του καγκουροτράγουδου. Εξαιρετικά εθιστικό και σαχλό, το χορέψαμε πολύ και το χειμώνα δεν μας άφησε σε ησυχία με το sequel του, "Winter Jam" , το οποίο ήταν ίδιο - ολόιδιο με το καλοκαιρινό, μόνο που είχε κιθαρίτσα και αντί για "Summer" έλεγε "Winter".
Πιστές στο τσουνάμι της dancehall που σάρωσε τη μουσική σκηνή του 2004, οι Πουερτορικανές δίδυμες Nina Sky έβγαλαν το "Move Ya Body", μαζί με τον ράπερ Jabba (χωρίς τη μάνα του, χα χα χα, τι χιουμοράκι, σταματήστε με κάποιος). 'Εφτασαν στο #12 του Billboard Hot 100, στην Ελλάδα, ξέρετε, χαμούλης αλλά η σελίδα τους στη Wikipedia έχει να ανανεωθεί από το 2005. Από τότε βέβαια, έχουν κάνει περάσματα από κομμάτια των Creep και των Major Lazer, αλλά έχουν περισσότερο ιστορική - "καλέ τις θυμάσαι αυτές;" - παρά καλλιτεχνική αξία.
Άλλη μια άγνωστη ανθυποστάρλετ που έκανε επιτυχία μόνο και μόνο γιατί είχε καλό guest στο κομμάτι της. H 20άχρονη τότε Lumidee έβαλε τον Busta Rhymes να πει δυο στροφές στο χιτάκι της και αμέσως εκτοξεύτηκε στις κορυφές των τσαρτ τόσο στην Ευρώπη, όσο και στην Αμερική (αν και το νο. 1 δεν το έπιασε, να τα λέμε αυτά). Και μετά το χάσαμε το κορίτσι, από τα τσαρτ, στη ζωή ακόμα μαζί μας είναι φτου φτου φτου μην τη ματιάσουμε και μας πάθει κάτι.
Το κομμάτι που έχτισε τα εφηβικά μας πάρτι τη σεζόν 2003 - 2004 έγινε μεγάλο χιτάκι το καλοκαίρι εκείνο και ο Kevin Lyttle σταρ της μιας βραδιάς. Ανάλαφρο και με salsa-ειδείς επιρροές, ήταν ό,τι πρέπει για καλοκαίρι και έβγαινε με ένα mash up με το "La Isla Bonita" από έναν dj τύπου DJ Pantelis. Άντεξε στο χρόνο βέβαια, και διασκευάστηκε από διάφορους αργότερα, με πιο what the fuck διασκευή αυτή των CocoRosie.
Κατά καιρούς ανθίζουν τέτοιες διασκευές από ημίγνωστα παλιακά κομμάτια, τα οποία μετά αποκτούν διαστάσεις μάστιγας και τα ακούμε στην ορίτζιναλ έκδοση, στο ρεμίξ, στο ρεμίξ του ρεμίξ, στη διασκευή, στην παραδιασκευή κτλ. Έτσι και πριν τρία χρόνια, καλοκαιράκι καλή ώρα, στο νο. 1 της Μεγάλης Βρετανίας έφτασε η διασκευή στο "Tu Vuo Fa L' Americano", η οποία σάρωσε και στη χώρα μας, φυσικά, κάνοντας το "πα-παρι αμέρικάνοοο" το σλόγκαν της σεζόν. Και ευτυχώς ήταν μόνο για μία σεζόν.
Μέσα στα μπιτάκια του καλοκαιριού, το Loca People ξεχώρισε γιατί ήταν με διαφορά το πιο ηλίθιο. Το τραγούδι - ύμνος στη χαζογκόμενα με τα σουφρόχειλα που πωρωνόταν με το "What the fuck?" του τραγουδιού κατάφερε να σκαρφαλώσει στην κορυφή των Βρετανικών τσαρτ τον Οκτώβριο του 2011 αλλά στην Ελλάδα έχουμε μύτη για ό,τι σάχλα βγαίνει και είχε γίνει ήδη καλοκαιρινό χιτάκι. Ευτυχώς έλαβε τη μεταχείρηση που άξιζε με την ελληνική βερζιόν που κυκλοφόρησε λίγο μετά, το "Γιάννη, αυτός ο κόσμος θα μας τρελάνει.. Γαμώτη!". Κρίμα που το έφαγαν τα κυκλώματα και δεν είχε την τύχη του ορίτζιναλ.
Στην Ελλάδα είμαστε ένα τσακ πίσω στα μουσικά δρώμενα, γι'αυτό και το "Call Me Maybe" έγινε η επιτυχία του περσινού καλοκαιριού, αρκετό καιρό αφού μεσουράνησε στα τσαρτ του εξωτερικού. Φυσικά, στην επιτυχία του κομματιού βοήθησε και το βιντεάκι με τα αγόρια της Abercrombie & Fitch που έκαναν lip synching το κομμάτι σε πόλεις της Ευρώπης. Φυσικά οι υπερήφανοι Έλληνες δεν καθήσαμε με σταυρωμένα τα χέρια και μετά από προσεκτικό κάστινγκ στις οικοδομές του Λεκανοπεδίου και στο Sodade, βρήκαμε κι εμείς αγόρια να τραγουδήσουν το "Call Me Maybe", χωρίς να μπούμε βέβαια στη διαδικασία να τους μάθουμε τα λόγια πρώτα, διότι αυτά είναι περιττές λεπτομέρειες.
Αγαπώ το call me maybe,ίσως να βοηθά και το ελληνικό βίντεο. Ice ice baby και Asereje μας χαιρετούν από τα βάθη της κόλασης. What's up το έχουμε σιχαθεί στα τάλεντ σόους. The boy is mine, τι καλό, τι κρίμα που το αγόρι δεν είναι όντως δικό μας. Μερικά όπως το Move ya body και το Breathe ευτυχώς τα είχα διαγράψει από το μυαλό μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήαχ γιατί, το Breathe ήταν τόσο ωραίο. το call me maybe δεν ξέρω, το ελληνικό βίντεο καθόλου δεν με βοηθάει, το ξένο απ'την άλλη είναι πολύ εξυπηρετικό.
ΑπάντησηΔιαγραφή